Geen gezonde bij zonder angel

van der Staaij, W.L. (2017) Geen gezonde bij zonder angel. Student thesis.

Preview

Archive masterscriptie Ewout van der Staaij.pdf - Accepted Version Download (918kB) | Preview

Samenvatting

In deze scriptie staat de vraag centraal naar de betekenis van de vermaning uit Hebreeën (Bijbelboek) 6,4-6 en hoe een dergelijke vermaning homiletische waarde kan krijgen voor de verkondiging van het Evangelie in onze huidige cultuur. In 6,4-6 zien we een voor alle Hebreeën klemmende aansporing tot standvastigheid en noodzaak om toe te nemen in de geloofskennis. Deze vermaning staat enerzijds in de context van de verhevenheid en volmaaktheid van Christus en anderzijds in die van de geestelijke schraalheid van de hoorders. Afval veroorzaakt echter een dermate grote schade, dat het noodzakelijk is om de gelovigen aan te sporen tot volharding. De dreigende onmogelijkheid van bekering na afval is de uiterste en negatieve spits van een vermaning tot volharding die klinkt om traag geworden gelovigen wakker te schudden en aan te sporen tot geestelijke volwassenheid door middel van een aangescherpt appel. Het valt op dat iedere tijd een eigen kleur geeft aan de interpretatie van 6,4-6. Daarbij komt steeds een ander accent te liggen op een specifiek onderdeel uit de vermaning: hetzij de vraag of de vijf typeringen kenmerken zijn van ware gelovigen of van schijngelovigen (Puritanisme, Nadere Reformatie), hetzij op de onmogelijkheid van een vernieuwing tot bekering bij afval (Vroege Kerk, Reformatie). In homiletische studies neemt de bezinning op de vermaning als zodanig in veel gevallen een bescheiden plaats in. Dat geldt in nog sterkere mate voor de specifieke vermaning in het licht van dreigende (geloofs)afval. Wel komt meer dan eens het belang aan de orde dat in de prediking beide aspecten van de paraklesis bij elkaar worden gehouden: vermaning én vertroosting. Niet alleen homiletische studies moeten worden gezien in het licht van de eigen maatschappelijke en kerkelijke achtergrond, dat geldt niet minder de prediking. Daarbij is in onze tijd een dreigende terugval tot hetzij a-religiositeit, hetzij tot het aanhangen van allerlei andere vormen van religiositeit en spiritualiteit, een reële mogelijkheid. Kan Hebreeën worden gezien als één lange oproep om te volharden in het geloof, gelet op de voortgaande secularisatie in het Westen is de thematiek van de brief daarmee uitermate in rapport te brengen met onze tijd. Zo zal ook nu de gemeente voortdurend de weg van volhardende gehoorzaamheid moeten worden gewezen. Gelet op Hebreeën is er geen enkele reden om de vermaning als aansporing tot volharding in mindering te brengen op die van de vermaning tot zelfbeproeving, zoals dat in de praktijk van de prediking wel voorkomt. Geestelijke verachtering en verwaarlozing van de genademiddelen zijn echter de eerste stappen op weg naar algehele afval, met afschuwelijke consequenties. De waarschuwing daartoe moet daarom vrijmoedig en op tijd en wijze klinken uit liefde tot God en de naasten. Deze vermaning mag echter nooit los functioneren, maar samen opgaan met bemoediging en vertroosting. De vermaning in de prediking dient derhalve tot opbouw van de gelovige en is daarmee tot eer van God. De vermaning is daarom niet alleen noodzakelijk, maar ook vruchtbaar om te volharden. Een gezonde bij heeft een angel, zodat hij zoete honing kan maken.

Actions (login required)

View Item