Helder preken over de hel : een praktisch-theologisch onderzoek naar de wijze waarop de hel ter sprake komt in de Christelijke Gereformeerde Kerken en welke homiletische kaders de Schrift hierbij wijst

Velde, Willem Jan van de (2020) Helder preken over de hel : een praktisch-theologisch onderzoek naar de wijze waarop de hel ter sprake komt in de Christelijke Gereformeerde Kerken en welke homiletische kaders de Schrift hierbij wijst. Student thesis.

Preview

Text 2020 Velde, W.J. van de MA.pdf - Accepted Version Download (3MB) | Preview

Samenvatting

Deze scriptie bevat een praktisch-theologisch onderzoek naar de wijze waarop de hel ter sprake komt in de Christelijke Gereformeerde Kerken en welke homiletische kaders de Schrift hierbij wijst. Dit is onderzocht met het onderzoeksmodel van de praktisch theoloog Osmer. Zijn onderzoeksmethode heeft vier taken. Het uitvoeren van de eerste taak maakt duidelijk dat er meer over de hemel en de wederkomst dan over het laatste oordeel en de hel wordt gepreekt in de Christelijke Gereformeerde Kerken. Het spreken over het laatste oordeel en de hel is meestal heel kort, niet beeldend en staat altijd in relatie tot Gods grote daden, de oproep tot geloof en bekering. Het uitvoeren van de tweede taak maakt duidelijk dat wanneer predikanten over het laatste oordeel en de hel spreken, ze dit op een klassieke wijze doen. Van de predikanten denkt 85% dat zijn hoorders naar de hel kunnen gaan. Dit betekent echter niet dat ze er veelvuldig over spreken. Een groot deel (45%) spreekt zelfs niet of nauwelijks over de hel. Op grond van de onderzochte theorie zou men verwachten dat – naast de appellerende en waarschuwende functie – de motiverende functie vaker zou voorkomen dan de resultaten van de preekanalyse uitwijzen. Daarnaast blijkt dat het denken over de hel nauw verbonden is aan het godsbeeld dat men heeft. Het uitvoeren de derde taak levert een aantal homiletische kaders op voor het spreken over het laatste oordeel en de hel. Zo blijkt uit Hebreeën dat het spreken over het laatste oordeel en de hel in het kader van de (reeds) verkondigde zaligheid moet staan. Wanneer men dit doet mag men de hoorders vanuit herderlijke bewogenheid confronteren met het laatste oordeel en de hel. Dit mag een appellerende, waarschuwende en motiverende functie hebben. Daarnaast mogen predikanten hun spreken over het laatste oordeel en de hel uitwerken tot een betoog met voorbeelden, citaten en retorische middelen. In dat betoog mag men wel beeldend, maar niet gedetailleerd spreken over het laatste oordeel en de hel. Tot slot roept Hebreeën op om de door mensen ervaren spanning tussen Gods eigenschappen niet glad te strijken. Het uitvoeren van Osmers vierde taak levert een aantal aanbevelingen op voor het spreken over het laatste oordeel en de hel. Ten eerste worden predikanten opgeroepen om klassiek te blijven spreken over het laatste oordeel en de hel en hier ook frequenter over te spreken. Daarnaast krijgen predikanten de aanbeveling om doelgerichter te spreken over het laatste oordeel en de hel. Daarom wordt aanbevolen om niet ‘verkondigend’ (louter informatief) te spreken over de hel, maar waarschuwend, appellerend en motiverend. Tevens klinkt de oproep om meer voorbeelden en citaten uit de Schrift te gebruiken en beeldender (maar niet gedetailleerder) over het laatste oordeel en de hel te spreken. Tot slot worden predikanten opgeroepen om het spreken over de Redder en de Rechter dichter bij elkaar houden. Wanneer ze dat doen, kunnen ze ook – zoals aanbevolen – vaker over het laatste oordeel en de hel spreken

Actions (login required)

View Item